Lesa

Geschiedenis en bezienswaardigheden

Gemeente in de provincie Novara, met uitzicht op de Piemontese oever van het Lago Maggiore.
De gehuchten Solcio, gelegen aan de oever van het meer, tussen Meina en Lesa, en de heuvelachtige gehuchten Calogna en Comnago, op de omliggende heuvels, maken deel uit van het gemeentelijk grondgebied.

GESCHIEDENIS

Zowel de archeologische vondsten ontdekt in de 19e eeuw, nu verdwenen of verspreid, als de toponiemen van duidelijke Keltische en Romeinse oorsprong suggereren een zeer oude oorsprong.
Vanuit Lesa passeerde je in de Romeinse tijd de Via Severiana Augusta, een Romeinse consulaire weg die Mediolanum (het huidige Milaan) verbond met Verbannus Lacus (Lake Verbano of Lago Maggiore) en van hier naar de Sempione-pas (in het Latijn Summo Plano).
De oudste vermelding van Lesa komt voor in een document uit 998. Een paar jaar later, in 1014, schonk keizer Hendrik II het dorp Lesa aan de nonnen van het klooster van San Felice di Pavia.
Sinds 1199 was Lexia tot het begin van de vorige eeuw het administratieve centrum van de Vergante onder de aartsbisschoppen van Milaan en later van de Borromeo, zetel van het Castellano del Vergante en vervolgens van een Podestà, ondanks dat het sinds het einde van de middeleeuwen al veel van zijn economisch en politiek belang had verloren.
In 1748, met het Verdrag van Aken, dat een einde maakte aan de Oostenrijkse Successieoorlog, verkreeg Charles Emmanuel III van Savoye het gebied van Boven-Novara dat zo het koninkrijk Sardinië binnenging.
Aan het einde van de 18e eeuw viel de Vergante-gemeenschap uiteen onder druk van de legers van Napoleon en de nieuwe Europese orde. Sinds 1805 ligt Lesa in het departement Agogna, onderdeel van het Napoleontische koninkrijk Italië.
Na de val van Napoleon keerde Lesa, net als heel Vergante, in 1815 terug naar het koninkrijk Sardinië en vervolgens, in 1861, naar het koninkrijk Italië.

BEZIENSWAARDIGHEDEN

- KERK VAN SAN ROCCO: gelegen in het gehucht Solcio, gebouwd in neoklassieke vormen in de eerste helft van de 19e eeuw, met fresco's in de pluimen van de koepel.

- MANZONIAN MUSEUM: in Palazzo Stampa, een villa in neoklassieke stijl waar Alessandro Manzoni met zijn tweede vrouw verbleef, kunt u de Sala Manzoniana bezoeken waar boeken, manuscripten en perkamenten over het leven en werk van de schrijver worden verzameld.
Op sommige prikborden staan brieven en verhandelingen van de filosoof Antonio Rosmini, evenals memorabilia en manuscripten van de schrijver Giulio Carcano, een vriend van Manzoni.

- VILLA CORRENTI-CAMPARI: met een groot park en een eigen aanlegplaats, gebouwd eind 19e eeuw.

- VILLA CAVALLINI: binnen bevindt zich tussen de verschillende decoraties een fresco dat dansende meisjes voorstelt in een landschapsscène van dezelfde locatie.

- KASTEEL FLORIO: met een groot park, gebouwd aan het begin van de 19e eeuw met als doel de structuren van middeleeuwse kastelen te reproduceren.