Ghiffa

Informatie en bezienswaardigheden

De naam Ghiffa omvat een uitgestrekt gemeentelijk grondgebied dat bestaat uit talrijke kleine gehuchten, verdeeld tussen het Lago Maggiore en het heuvelachtige gebied dat zich uitstrekt van Verbania richting Zwitserland.

GESCHIEDENIS

De eerste nederzettingen dateren uit het tijdperk van de Golasecca-beschaving en de ijzertijd, zoals blijkt uit de rotstekeningen en vondsten die zijn gevonden in het gebied van de Sacro Monte van Ghiffa.
In de 17e eeuw maakte kardinaal Giacomo Antonio Moriggia van Ghiffa een ontmoetingsplaats voor kunstenaars en schrijvers die leven gaven aan een renaissance aan het meer.
In de 19e eeuw ontwikkelde zich het vervoer over het meer en werd de kustweg die terug naar Zwitserland leidde voltooid. Ghiffa wordt zo een trekpleister voor zowel het toerisme, met de bouw van hotels en grote en prestigieuze villa's, als voor de industrie, in het bijzonder de hoedenindustrie. Het bedrijf Panizza vestigde zich en opende in 1879 de gelijknamige hoedenfabriek aan de oever van het meer.

BEZIENSWAARDIGHEDEN

- SACRO MONTE: gelegen langs de beboste hellingen van de berg Cargiago, op een prachtige panoramische locatie, werd het monumentale complex in 2003 samen met zes andere heilige bergen van Piemonte opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Tussen het einde van de 16e en het midden van de 17e eeuw werd een bouwplan ontworpen voor de uitbreiding van het oude oratorium gewijd aan de Heilige Drie-eenheid en de bouw eromheen van een heilige berg op de dichtbeboste heuvel. Andere bouwinterventies vonden plaats tussen het midden van de 17e en de volgende eeuw.
In zijn huidige staat omvat de Sacro Monte, naast het heiligdom, drie kapellen gewijd aan verschillende bijbelse onderwerpen en de elegante portiek van de Via Crucis.
Vanaf het Sacro Monte-gebied (350 m) strekt zich tot aan de top van de berg Cargiago (713 m) een uitgestrekt NATUURRESERVAAT VAN DE SACRO MONTE DI GHIFFA uit, doorkruist door talrijke paden geflankeerd door droge stenen muren en karakteristieke votiefkapellen.
Het bos in dit gebied wordt gekenmerkt door het overwicht van kastanjebomen en andere loofbomen, vooral eiken, lindebomen, esdoorns, essen, elzen en berken, en van struiksoorten zoals hulst, slagersbrem, hazelaar en mispel.
De bosrijke omgeving vertegenwoordigt een essentieel ecosysteem waarin de stabiele aanwezigheid van reeën, dassen, vossen, eekhoorns, marters, marters, terwijl af en toe wilde zwijnen en herten worden opgemerkt. Onder de avifauna valt de zwarte specht op, een vrij zeldzame soort en over het algemeen verbannen naar de rustige bossen op grote hoogte.
Op morfologisch niveau kunnen twee belangrijke milieu-eenheden worden geïdentificeerd die kunnen worden samengevat als de steile oostkant (richting het Lago Maggiore) en de westkant (Rio Ballona-bekken), gekenmerkt door een zachtere helling vol met kleine waterlopen.

- KLOOSTER VAN DE BENEDETTINES VAN DE SS SACRAMENTO: dateert uit het begin van de twintigste eeuw en is gelegen op de ruïnes van een oud patriciërsgebouw. Sinds 1906 leeft er een gemeenschap van ongeveer 50 nonnen die de benedictijnse regel volgen.

- KASTEEL FRINO: het werd rond 1600 gebouwd door de markiezen van Moriggia en vervolgens in 1896 verkocht aan de architect Giuseppe Pirovano, die het in zijn oude glorie herstelde. De afgelopen jaren is het omgetoverd tot hotel-restaurant.

- MUSEUM VOOR HOEDENKUNST: bevindt zich in een aantal kamers van de oorspronkelijke kern van gebouwen waaruit de oude en glorieuze Panizza-hoedenfabriek bestond. Deze eclectische museumruimte is gecreëerd om het verhaal te vertellen van een ambacht dat kunst is geworden en van een gebied dat Italiaanse uitmuntendheid is geworden.
In 1994 werd de droom van de voormalige hoedenmakers om de fabriek om te vormen tot een museum eindelijk werkelijkheid dankzij de schenking van de laatste eigenaar, Antonio Gamba.
De hoofdattractie van het museum bestaat uit een aantal oude machines en apparatuur die actief waren in de hoedenfabriek, fotoarchieven, zeer zeldzame video's, collecties en prenten, beschikbaar gesteld om bekend te maken hoe het menselijk vernuft uit konijnenbont voortkwam om hoeden te creëren die bestemd waren om geschiedenis te schrijven.
Naast de ruimte gewijd aan productie, bestaat het museum uit andere delen van cultureel belang, waaronder een collectie gewijd aan etnische hoeden, ingehuldigd in 2007, en een collectie poppen, van de oudste tot de modepoppen van de 20e eeuw, vaak gekenmerkt door elegante hoeden.