Cannobio

Informatie en interessante plaatsen

Het is een grensgemeente met Zwitserland, gelegen aan de noordwestelijke oever van het Lago Maggiore en aan de monding van de Cannobina-vallei.
Zeer oud dorp, in een prachtig meer en bergachtige omgeving. Het klimaat wordt gekenmerkt door milde winters en licht zwoele en winderige zomers. Rijke en gevarieerde vegetatie, met lentebloei van mimosa's, rododendrons, azalea's en camelia's.
Het bewoonde centrum kijkt uit over het Lago Maggiore en wordt gescheiden van het belangrijkste gehucht, Traffiume, door de Cannobino-stroom die zijn oorsprong vindt in de bovenste vallei met dezelfde naam en uitmondt in het meer.

GESCHIEDENIS

Er is geen bepaalde informatie over de oorsprong van Cannobio, die echter als zeer oud kan worden beschouwd, zoals blijkt uit enkele verbrandingsgraven, misschien uit het pre-Romeinse tijdperk, die tussen de 16e en 17e eeuw aan het licht kwamen nabij de huidige Via Campo Rezio.
Na de onderwerping van de Alpenbevolking aan de directe heerschappij van Rome, die plaatsvond onder het rijk van Augustus, moet de stad gezien haar geografische ligging van aanzienlijk commercieel en strategisch belang zijn geweest; Twee serizzo-sarcofagen uit de 1e-2e eeuw na Christus blijven als bewijs van deze periode bewaard in de portiek van het Palazzo della Ragione.
De eerste zekere documentaire getuigenis van Cannobio dateert uit 909, toen het de zetel was van een koninklijke "curtis". In de middeleeuwen was er een opmerkelijke ontwikkeling in de productieactiviteiten, zoals de verwerking van wol en later ook van leer, waaraan de handel in hout uit de Cannobina-vallei werd toegevoegd.
Op religieus gebied behoorde Cannobio tot het aartsbisdom Milaan; het voortbestaan van de historische banden met de Lombardische hoofdstad blijkt uit de Ambrosiaanse ritus, die zelfs na de overgang onder het gezag van de bisschop van Novara (1817) van kracht bleef. Zijn parochie omvatte de hele Cannobina-vallei, Cannero, Brissago en verschillende landen aan de oostelijke oever van het meer.
De autonomie van de gemeenschap van Cannobio en de Vallei eindigde in 1342, met de spontane onderwerping aan Luchino en Giovanni Visconti, heren van Milaan. Sindsdien bleven de politiek-bestuurlijke gebeurtenissen nauw verbonden met die van het Milanese hertogdom: van de overgang onder de heerschappij van de Sforza (1450) tot de lange Spaanse overheersing (1535-1714), gevolgd door de hervormende regering van Maria Teresa van Oostenrijk tot 1748, toen de overgang van het bovenste Novara-gebied naar het koninkrijk Sardinië plaatsvond.
Opmerkelijke momenten deden zich voor tijdens het Risorgimento: de effectieve verdediging van de stad tegen een Oostenrijkse aanval via het meer (27-28 mei 1859) en het bezoek van Giuseppe Garibaldi in 1862.
De opening van de kustweg van Intra naar de Zwitserse grens (1863) schiep gunstige omstandigheden voor de start van de industriële productie, wat resulteerde in de oprichting van een grote zijdefabriek.
In 1927 breidde de gemeente Cannobio het grondgebied onder haar jurisdictie uit door enkele kleine aangrenzende administratieve entiteiten (Traffiume, S. Agata, S. Bartolomeo Valmara) samen te voegen.
Na de Tweede Wereldoorlog onderging het sociaal-economische weefsel van Cannobio diepgaande transformaties, die enerzijds verband hielden met de ontwikkeling van de toeristische sector en anderzijds met de toename van de grensoverschrijdende arbeidsstromen naar het nabijgelegen Zwitserland.

BEZIENSWAARDIGHEDEN

- in het HISTORISCH CENTRUM zijn er talrijke architecturale getuigenissen: van de veertiende-eeuwse kern van de KLOKTOREN, een romaans bouwwerk uit de 12e eeuw, en het PALAZZO DELLA REGIONE, gebouwd in 1291 door de Podestà Ugolino Mandello.

- HEILIGDOM VAN DE HEILIGE VREDE: gebouwd door San Carlo Borromeo in 1583. Van 1575 tot 1614 werd gewerkt aan de constructie van het bouwwerk, dat vervolgens in de 17e eeuw werd verrijkt met stucwerk, fresco's en schilderijen.
De gevel is het resultaat van een renovatie in 1909, waarbij een brons opvalt die een schilderij op perkament reproduceert met een afbeelding van een Pietà, met Christus tussen Maria en Johannes de Evangelist, die zich in een nis van het hoofdaltaar bevindt. De legende gaat dat begin januari 1522 het perkament uit de wonden van Jezus zou hebben gebloed en dat een rib, evenredig aan de Christus op het schilderij, zou zijn gevallen en vandaag de dag wordt gevonden in een reliekschrijn die in het heiligdom wordt bewaard.
Het interieur bestaat uit een enkel schip met weelderige barokke decoratie.

- COLLEGIAAT VAN SAN VITTORE: sobere kerk uit het midden van de achttiende eeuw (1749), reconstructie van een oude kerk.
Het interieur heeft een enkel schip met daarop talrijke kapellen. Op de tegengevel valt het orgel uit 1837 op.

- ORATORIO DI SANTA MARTA: gebouwd in 1581, met een volledig verguld altaar.

- LAKEFRONT: het heeft unieke kenmerken in vergelijking met andere kustgemeenten, het wordt namelijk gekenmerkt door de aanwezigheid van een gevel van gebouwen, in het centrale deel met uitzicht op de haven, met zeventiende-eeuwse gevels met portieken.

- LIDO PARK: prachtige wandeling die langs de Cannobino-stroom loopt tot aan de Ballerino-brug en vervolgens naar de Orrido di S. Anna, een van de het meest karakteristieke.

OMGEVING

Net buiten Cannobio, richting Verbania, ligt Carmine, een klein gehucht, van waaruit u in een paar minuten lopen het middeleeuwse dorp Carmine Superiore kunt bereiken, een dorp gelegen op de rots.
In de richting van Zwitserland, op slechts 2 km afstand, leidt een weg naar S. Agata, een prachtig balkon aan het Lago Maggiore.
Vóór de Italiaans-Zwitserse grens ligt S. Bartolomeo, een kleine bergweide die te voet bereikbaar is en waar ook een oude pers is.
In het directe achterland opent de CANNOBINA VALLEI met imposante pieken, ruig en wild.

cannobio santuario della santissima pietà.jpeg