Baveno

Informatie en bezienswaardigheden

Gelegen tussen het Lago Maggiore en de bergen, aan de delta van de Selva Spessa-stroom en op de hellingen van de berg Camoscio en Mottarone, combineert Baveno de kenmerken van een toeristische en industriële locatie. De unieke en bevoorrechte ligging tegenover de Borromeïsche Golf maakt de stad tot een interessante toeristische bestemming.
Tot het einde van de 18e eeuw was de lokale economie voornamelijk gebaseerd op landbouw en de activiteit van elf kleine molens en een pers; Tegelijkertijd was de handel in hout en steenkool zeer actief, terwijl er een nieuwe activiteit opdook in het economische panorama van het meer: het uitgraven van roze graniet, dat in de 19e eeuw een industriële dimensie kreeg dankzij de sterke technologische ontwikkeling, met de komst van mijnen en waterzagen.
In de 19e eeuw verrezen de eerste hotels waar illustere gasten als Schubert en Alexandre Dumas logeerden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het Belle Vue hotel de thuisbasis van het Duitse garnizoen.

BEZIENSWAARDIGHEDEN

- KERK VAN SINT-GERVASO EN PROTASO: gebouwd rond de 11e eeuw en ingewijd op 25 juli 1345. Gerenoveerd in de 17e en 18e eeuw, behoudt de karakteristieke aspecten van de Romaanse stijl op de gevel en een deel van de zijmuur. De gevel heeft een puntgevelvorm, met vierkante stenen waarin elegante hangende en ongebreidelde bogen zijn geplaatst. Het archivoltportaal is groot, met kapitelen versierd met plantmotieven, waarvoor in 1841 een kleine portiek werd gebouwd, die in 1935 werd verwoest. Oorspronkelijk had de kerk één groot schip, maar daaropvolgende renovaties leidden tot de aanleg van de zijsteunberen, kapellen, het gewelfde dak, de apsis en de sacristie.

- DOOPKAPEL: het is een gebouw dat dateert uit de Renaissance, maar in werkelijkheid dateert het uit de 5e eeuw. Uiterlijk lijkt het een vierkante plattegrond te hebben, maar van binnen komt het overeen met het oorspronkelijke achthoekige plan, met een koepel met fresco's rond de 16e eeuw, en nissen die afwisselend rechthoekig en halfrond zijn. Het heeft een hoog romaans gewelf, volledig beschilderd. Aan de voorkant is er een portiek ondersteund door vier granieten zuilen.

- PORTICAAT VAN DE VIA CRUCIS: grenzend aan de kerk werd het in 1839 gebouwd na de verhuizing van de begraafplaats, die met zijn waardevolle ronde bogen, ondersteund door granieten zuilen, de schoonheid van de plek vergroot. Een klein aanhangsel dat bij de portiek lijkt te horen, is in plaats daarvan de kapel van het Graf.

- MORANDI HUIS: gelegen in de oude Domo-wijk, het huis dateert uit de 18e eeuw en heeft vier verdiepingen die via een trap met de buitenwereld zijn verbonden en met op elke verdieping een galerij. De hedendaagse toevoegingen bootsen na wat het oorspronkelijke uiterlijk moet zijn geweest; het metselwerk blijft zichtbaar, met schisteuze stenen in onregelmatige banen, die eindigen in hoeken van ruw gehouwen stenen.

- VILLA FEDORA: net voorbij de Selva Spessa-stroom staat deze villa ondergedompeld in de koelte van het stadspark, het deel met uitzicht op het meer, en wordt verlevendigd door colonnades die overlappende portieken vormen tussen de begane grond en de eerste verdieping; een reeks symmetrische ramen, met lichtgroene luiken die afsteken tegen het geel van de muren, geven een goed beeld van het negentiende-eeuwse woonhuis.
Het werd gebouwd in 1857 en werd jarenlang gebruikt als hoofdkwartier van de Nationale Moederschaps- en Kinderorganisatie (ONMI), dat in de jaren zestig werd verkocht aan de Kamer van Koophandel van Novara (nu Verbania). Het park van de villa is toegankelijk voor het publiek en binnen kunt u de meest typische exemplaren van de plaatselijke flora bewonderen.

- VILLA BRANCA: gebouwd tussen 1871 en 1873 in Engelse gotische stijl, gebouwd in zichtbare rode bakstenen. In het park zijn er twee kapellen voor de anglicaanse en katholieke rituelen. Illustere gasten van deze, niet voor het publiek toegankelijke, villa waren Frederik III en Koningin Victoria.
In januari 2007 werd de villa ernstig beschadigd door een brand; Door een restauratie is de woning echter weer in haar oorspronkelijke pracht hersteld.

- VILLA DELLA CASA: gebouwd in 1875, gemaakt in Zwitserse stijl met prachtig gebeeldhouwde balkons. Op de hoofdgevel staat het motto van het bedrijf Della Casa "Labor Prima Virtis". Langs de gevels bevinden zich terracotta roundels die historische en culturele persoonlijkheden uitbeelden. In de tuin staat een imposant exemplaar van Ginkgo biloba, geplant in 1875 en tegenwoordig een van de grootste van Europa.

- VILLA MUSSI: gelegen in het gehucht Oltrefiume, het is een samengestelde structuur met een uiterst onregelmatig plan, een opeenvolgende vereniging van verschillende lichamen; de belangrijkste dateert uit de tweede helft van de 17e eeuw. De gevel, op het zuiden gericht, toont een centrale loggia met drie ordes van op elkaar geplaatste monolithische kolommen, en aan de zijkanten bevinden zich twee asymmetrische vleugels. Het grote park, grenzend aan de villa en daarmee verbonden door een onderdoorgang, is nu een openbaar stadspark.

- GRANUM MUSEUM: de museumruimte, gehost in een kamer van het historische Palazzo Pretorio bevindt zich een multimediaal en multisensorisch IT-punt gewijd aan het roze graniet en het historische en economische belang ervan voor het Baveno-gebied, ook ontworpen om de rijkdom aan routes en plaatsen voor steenverwerking in het Verbano Cusio Ossola-gebied weer te geven.
De tentoonstellingsruimte is verdeeld in vier thematische gebieden, te beginnen met de presentatie van roze graniet en de beroemdste steensoorten van het gebied. Dit wordt gevolgd door een sectie gewijd aan buitengewone mineralogische zeldzaamheden, een gewijd aan de ambachts- en verwerkingstechnieken van graniet gisteren en vandaag, en tenslotte wordt de geschiedenis van de exploitatie en het gebruik van graniet in het gebied en in het buitenland getraceerd.
GranUM, dat de historische herinnering aan de mijnbouwactiviteit van het hele gebied "Granite dei Laghi" wil vertegenwoordigen, werkt samen met het Montorfano Granite Ecomuseum en breidt de valorisatieactiviteit uit over het hele Baveno-gebied. De belangrijkste uitbreiding van het openluchtmuseum wordt vertegenwoordigd door het Picasass-pad, een wandelroute die naar het mijngebied van Monte Camoscio leidt. Het ontleent zijn naam aan de dialectterm die wordt gebruikt om naar de steenhouwers te verwijzen en leidt naar een landschapsinstallatie met stenen blokken in verschillende stadia van verwerking en fotografische panelen met werkscènes. Het vervolg van de route leidt aan de ene kant via ferrata naar de Picasass en aan de andere kant kun je de top van Monte Camoscio bereiken en aansluiten op de route naar de top van Mottarone.